ZOBACZ PROGRAM I WYDARZENIA FESTIWALU >>>

OKNO - ZBLIŻENIA

W dniach 16-21 oraz 28-29 grudnia zapraszamy na dwa kolejne spotkania w ramach tegorocznej edycji projektu OKNO-ZBLIŻENIA. Projekt ten poświęcony jest prezentacji różnorodnych nurtów poszukiwań twórczych obecnych we współczesnym teatrze, a także wymianie praktyk oraz nieformalnej edukacji artystyczno-kulturalnej. Jego założeniem jest zapoznanie uczestników z możliwie szerokim spektrum działalności zaproszonych artystów i przybliżenie ich doświadczeń. Wydarzenia OKNA 2016 są połączone wspólnym tematem CIAŁO/GŁOS.

Po zrealizowanych już w tym roku sesjach warsztatowych z Ditte Berkeley i Przemysławem Błaszczakiem (Teatr ZAR) tym razem będziemy mieli niepowtarzalną okazję uczestniczenia w kompleksowych spotkaniach z dwoma wybitnymi Praktykami Teatru - ludźmi, którzy całe dziesięciolecia poświęcili poszukiwaniu i eksplorowaniu metod pracy z aktorem, a zarazem przekraczaniu granic sztuki: odnajdywaniu w pracy z ciałem, głosem i ruchem tego, co esencjonalne. Jednym z nich będzie Thomas Richards - wieloletni uczeń i współpracownik, a później także spadkobierca i kontynuator pracy jednej z najważniejszych postaci polskiego i europejskiego teatru: Jerzego Grotowskiego; drugim Thedoros Terzopoulos - reżyser, twórca Teatru Attis, rewolucyjny reformator klasycznego teatru greckiego, którego metoda wykładana jest na kilkudziesięciu akademiach teatralnych i uniwersytetach na świecie. W ramach szczecińskiego spotkania Thomas Richards wraz z zespołem Workcenter poprowadzi warsztaty teatralne pt. "Living Song: Action/Intention", zaprosi widzów na prezentację procesu twórczego w ramach pracy teatralnej "The Living Room" oraz na konferencję "Trzydzieści lat Workcenter", która zabierze publiczność w podróż po różnych fazach badań sztuk performatywnych rozwijanych w Workcenter. Theodoros Terzopoulos natomiast poprowadzi wspólnie z aktorami: Savvasem Stoumposem i Przemysławem Błaszczakiem warsztat pt. "Powrót Dionizosa. Metoda pracy Theodorosa Terzopoulosa" i spotka się z publicznością podczas prezentacji filmu "Theatre Economium" oraz spotkania: "Powrót Dionizosa. Metoda Theodorosa Terzopoulosa".

Projekt OKNO-ZBLIŻENIA 2016: "CIAŁO/GŁOS" został dofinansowany ze środków MKiDN, program: Edukacja kulturalna.

Współpraca redakcyjna: RMF Classic

Thomas Richards

(licencjat Uniwersytetu Yale, magister Uniwersytetu Bolońskiego, doktor Université de Paris VIII) jest dyrektorem artystycznym ds. badawczych w Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards. Rozpoczął staż u Grotowskiego w 1985 roku i współpracował z nim aż do jego śmierci w 1999 roku.
Thomas Richards przybył do Włoch w 1986 roku wraz z Jerzym Grotowskim z University of California w Irvine, gdzie uczestniczył w jego projekcie "Focused Research Program in Objective Drama". We Włoszech początkowo był jego asystentem, wkrótce potem liderem jednego z zespołów roboczych, a z czasem "esencjalnym współpracownikiem". Ostatecznie Richards został dyrektorem Research Program on Performing Arts, prowadzonego w Workcenter. Richards był podstawową siłą napędową w badaniach prowadzonych w Workcenter, które stały się znane pod nazwą "Sztuka jako wehikuł". W 1996 roku Grotowski postanowił zmienić nazwę ośrodka z Workcenter of Jerzy Grotowski na Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards, ponieważ, jak to ujął, kierownictwo pracy praktycznej skupiło się już w tym czasie w rękach Thomasa Richardsa.
W odniesieniu do Richardsa Grotowski stwierdził: "Natura mojej pracy z Thomasem Richardsem ma charakter 'przekazu'; przekazuję mu to, do czego doszedłem w życiu: wewnętrzny aspekt pracy". Richards był głównym twórcą i "działającym" opusu "Downstairs Action" (sfilmowanego przez Mercedes Gregory w 1989 roku), twórcą i głównym "działającym" "Akcji" oraz twórcą i "działającym" "Listu" (wcześniej: "An Action in Creation"), którego początkowy etap nosił nazwę "The Twin: an Action incCreation". Był współreżyserem opusów "Zostało jedno tchnienie", "Zostało jedno tchnienie - dies irae", "Dies irae", "Dies irae - mój niedorzeczny show theatrum interioris" oraz opusów performatywnych stworzonych w Workcenter w ramach projektu "The Bridge: Developing Theatre Arts".
Thomas Richards był kierownikiem artystycznym realizowanego w Workcenter projektu "Tracing Roads Across" (od kwietnia 2003 do kwietnia 2006 roku), finansowanego w ramach programu "Kultura 2000" Unii Europejskiej. Był również kierownikiem artystycznym programu "Horyzonty" (Wrocław 2007-2009), projektu Workcenter, który zakończył się kierowanym przez niego festiwalem Zero Budget (2009). Od 2008 roku prowadzi w ramach Workcenter nową grupę działającą pod nazwą Focused Research Team in Art as Vehicle. Wraz ze swoim zespołem reżyseruje i prowadzi pracę nad opusami: "The Living Room" (premiera w 2009 roku), "L'heure fugitive" (premiera w 2015 roku) oraz "Podziemie. Odpowiedź Dostojewskiemu" (premiera w 2016 roku). Jest autorem wydanych w kilku językach książek: "Pracując z Grotowskim nad działaniami fizycznymi", "Punkt graniczny przedstawienia" oraz "Heart of Practice: Within the Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards".

Workcenter of Jerzy Grotowski

(od 1996 roku Workcenter of Jerzy Grotowski and Thomas Richards) powstało w 1986 roku w Pontederze (Włochy) z inicjatywy Jerzego Grotowskiego, Centro per la Sperimentazione e la Ricerca Teatrale (obecnie Fondazione Pontedera Teatro) i Uniwersytetu Kalifornijskiego we współpracy z Peterem Brookiem (Centre International de Créations Théatrales) jako instytut edukacji permanentnej dla dorosłych artystów. Tam, przez ostatnich 13 lat życia (do śmierci w 1999 roku) Jerzy Grotowski prowadził poszukiwania performatywne w domenie Sztuki jako wehikułu, w której - jak w przypadku niektórych prastarych tradycji - działania artystyczne idą w parze z podejściem akcentującym ludzkie wnętrze. W ramach swoich badań ściśle współpracował z Thomasem Richardsem, którego nazwał swoim "esencjalnym współpracownikiem", a następnie dodał jego nazwisko do nazwy Workcenter. W ciągu 13 lat intensywnej pracy Grotowski przekazał Richardsowi owoc swoich poszukiwań, który określił "wewnętrznym aspektem pracy".
Grotowski uczynił Richardsa i Maria Biaginiego - kluczowego członka Workcenter od chwili jego powstania - jedynymi spadkobiercami swojego dorobku, do którego należą wszystkie pisma artysty. Od 1999 roku Richards i Biagini (pełniący funkcje, odpowiednio, dyrektora artystycznego i wicedyrektora Workcenter) kontynuują zainicjowane przez Grotowskiego poszukiwania.
Od sezonu 2007/2008 w ramach Workcenter pracują dwa zespoły: Focused Research Team in Art as Vehicle (Zespół Badań Celowych w Obszarze Sztuki jako wehikułu), prowadzony przez Thomasa Richardsa oraz Open Program (Program Otwarty) pod kierunkiem Maria Biaginiego. Workcenter skupia 20 artystów z 10 krajów, a jego działalność obejmuje systematyczne poszukiwania w obszarze sztuk performatywnych (performing arts). Workcenter kładzie nacisk na rozwój zawodowy członków zespołu, dokładając wszelkich starań, aby umożliwić im odkrywanie i rozwijanie swoich możliwości twórczych. Grotowski nigdy nie chciał, by jego poszukiwania przerodziły się w dogmatyczną praktykę. Przeciwnie, podkreślał potrzebę rozwoju. W Workcenter nowe odkrycia pojawiają się w toku pracy, nieprzerwanych poszukiwań, wzbogaconych przez żywy kontakt między pokoleniami a gromadzoną wiedzą praktyczną. Obecnie Workcenter działa w ramach Teatru Narodowego - Fundacji Teatro della Toscana.
Więcej informacji: www.theworkcenter.org

Focused Research Team in Art as Vehicle

powstał w Workcenter w lutym 2008 roku i działa pod kierunkiem Thomasa Richardsa, kontynuuje poszukiwania w obszarze Sztuki jako wehikułu, które od początku istnienia zespołu obejmują tworzenie linii działań skonstruowanych w oparciu o pieśń tradycyjną lub z jej wykorzystaniem. Podstawę Sztuki jako wehikułu stanowią poszukiwania sposobu, w jaki sztuki performatywne mogą stać się narzędziem zmiany percepcji i obecności artysty, sposobu na obudzenie subtelnych aspektów doświadczenia przy użyciu uporządkowanych strumieni działania i pieśni. Są to długoterminowe poszukiwania wymagające od wszystkich uczestników dyscypliny i poświęcenia, które umożliwiają dotarcie do znajdujących się w uczestnikach najgłębszych źródeł i wykorzystanie tych źródeł do osiągnięcia tego, co Grotowski i Richards nazwali "przemianą energii". Sztuka jako wehikuł jest zatem obszarem, w którym aktor pracuje nad bogatym potencjałem doświadczenia zawartego w chwili obecnej. Aktualnie zespół bada, jak działania przedstawieniowe, zrodzone w tym obszarze praktyki, mogą zaistnieć w pracach, które łączą różne podejścia do teatru i w różny sposób angażują percepcję zewnętrznych obserwatorów.

Theodoros Terzopoulos

urodził się w wiosce Makrygialos. Studiował i pracował jako asystent reżysera w Berliner Ensemble (Berlin, 1972-1976). Był dyrektorem Szkoły Teatralnej Teatru Państwowego Północnej Grecji (Saloniki, 1981-1983). W 1985 roku założył w Delfach grupę Attis Theatre. Reżyserował tragedie Ajschylosa, Sofoklesa i Eurypidesa, operę, dramaty najwybitniejszych współczesnych pisarzy europejskich i greckich. Reżyserował w wielu międzynarodowych teatrach, uczestniczył w wielu międzynarodowych festiwalach i współpracował z wieloma wybitnymi aktorami. W ciągu ostatnich 30 lat Theodoros Terzopoulos i Attis Theatre dali około 2000 przedstawień na całym świecie. Metoda Theodorosa Terzopoulosa i jego podejście do starożytnej tragedii greckiej są wykładane w akademiach teatralnych oraz na wydziałach filologii klasycznej na całym świecie. Prowadzi on liczne warsztaty i wykłady, pełniąc funkcję profesor emeritus międzynarodowych akademii i uniwersytetów. Theodoros Terzopoulos został wyróżniony wieloma nagrodami teatralnymi w Grecji i zagranicą. Książki na temat jego metody pracy zostały opublikowane w języku greckim, były tłumaczone na angielski, niemiecki, chiński, turecki, rosyjski, koreański i polski. Jako dyrektor artystyczny Międzynarodowych Spotkań Dramatu Starożytnego w Delfach (1985-1988) zapraszał wiele wybitnych spektakli z całego świata, jak również licznych ważnych artystów i postaci międzynarodowego świata teatralnego. W 1990 roku został członkiem założycielem Międzynarodowego Instytutu Teatru Śródziemnomorskiego, a od 1991 roku pełni funkcję przewodniczącego Międzynarodowego Instytutu Teatru Śródziemnomorskiego w Grecji. W latach 2004-2011 był dyrektorem artystycznym Międzynarodowych Spotkań Dramatu Starożytnego w Gminie Sikyon (Grecja). Od 1993 roku jest przewodniczącym Międzynarodowego Komitetu Olimpiady Teatralnej. Jako dyrektor artystyczny pierwszej olimpiady (Delfy, 1995, "Przekraczanie milleniów") zaprosił do udziału w niej wybitne spektakle i artystów z całego świata. Przewodniczył również drugiej (Shizuoka, Japonia, 1999, "Tworzenie nadziei"), trzeciej (Moskwa, 2001, "Teatr dla ludzi"), czwartej (Stambuł, 2006, "Ponad granicami"), piątej (Seul, 2010, "Sarang (Miłość i człowieczeństwo))", szóstej (Pekin, 2014, "Sen") oraz siódmej (Wrocław, 2016, "Świat jest miejscem prawdy").

Savvas Stroumpos

urodził się w 1979 roku w Atenach. Jest absolwentem szkoły teatralnej Teatru Narodowego Grecji (2002). Uzyskał tytuł magistra sztuk z wyróżnieniem na Wydziale Praktyki Teatralnej Uniwersytetu of Exeter w Wielkiej Brytanii (2003). Od 2006 roku pracował jako asystent reżysera Theodorosa Terzopoulosa. Z Attis Theatre występował w następujących spektaklach: "Hamlet, terminowanie" Borysa Pasternaka (2001), "Prometeusz w okowach" Ajschylosa (2003), "Epigonoi" Ajschylosa (2004), "Tryptyk" Samuela Becketta (2004), "Szaleństwo Ajaksa" Sofoklesa (2004), "Ostatnia maska" Kostasa Logarasa (2006), "Persowie" Ajschylosa (2006), "Kasandra zwraca się do martwych" Mariosa Pontikasa (2007), "Ajaks" Sofoklesa (2008), "Prometeusz w okowach" Ajschylosa (2010).
Jest członkiem-założycielem grupy teatralnej Simeio Miden (Zero Point). W Zero Point Theater Group wyreżyserował: "Kolonię karną" Franza Kafki (2009), "Jak wam się podoba" Williama Szekspira (2010), "Sprawiedliwych" Alberta Camusa (2011), "Przemianę" Franza Kafki (2012), "Woyzecka" Georga Büchnera (2013), "Kolonię karną" Franza Kafki (2 wersja, 2014), "My" Jewgienija Zamiatina (2015), "Misję" Heinera Müllera (2016). Jego produkcje prezentowane są na Nowej Scenie Teatru Attis.

Przemysław Błaszczak

aktor, od 1995 roku związany z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego. Studiował filozofię na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1996-1999 pracował w Teatrze Pieśń Kozła pod kierownictwem Grzegorza Brala - udział w spektaklu "Dytyramb". Jesienią 2002 roku rozpoczął pracę nad własnym przedsięwzięciem, którego zwieńczeniem był monodram "Ecce Homo" (premiera 21 marca 2003 roku w Ośrodku Grotowskiego). Od roku 2004 członek Teatru ZAR, bierze udział w "Tryptyku Ewangelie dzieciństwa" oraz w przedstawieniu "Armine, Sister". Od 2012 roku współpracuje z Theodorosem Terzopoulosem, występując w "Mauzerze" wg Heinera Müllera w reżyserii greckiego reżysera. Od ponad sześciu lat uprawia aikido, japońską sztukę walki pod okiem senseja Piotra Masztalerza (5 Dan), w 2011 roku był również uchideshi u Juba Nour Shihan (6 Dan) w Baja California (Meksyk); w rodzimej sekcji bierze udział w zajęciach kenshusei, przygotowujących do bycia nauczycielem aikido. W 2005 roku spędził miesiąc w Japonii na zaproszenie Toshiego Tsushitoriego, praktykując pod jego okiem shintaido - japoński system prowadzący do integracji ciała i głosu poprzez trening oparty na tradycyjnym karate japońskim.

Monika Blige

ukończyła filologię polską na Uniwersytecie Adama Mickiewicza w Poznaniu (specjalizacja teatrologiczna). Autorka pracy magisterskiej "Więcej niż teatr. Teatr Wiejski Węgajty jako fenomen kulturowy i artystyczny". W latach 2001-2005 bliska współpracowniczka Projektu Terenowego Teatru Węgajty (m.in. udział wyprawach i spektaklach "Upiorny całun" i "Synczyzna"). Od 2005 roku związana z Instytutem im. Jerzego Grotowskiego (do 2007 Ośrodek Grotowskiego), gdzie kieruje wydawnictwem. Redaktorka ponad trzydziestu tytułów, w tym wydanej w kilku językach książki Ludwika Flaszena "Grotowski & Company", współpracowniczka Icarus Publishing Enterprise. Od 2013 roku pełni w Instytucie funkcję zastępcy dyrektora ds. programowych.

ZOBACZ PROGRAM I WYDARZENIA FESTIWALU >>>