PROGRAM >>>

WYDARZENIA FESTIWALU >>>

OKNO-ZBLIŻENIA. SPOTYKANIE TEATRU

Projekt OKNO-ZBLIŻENIA. SPOTYKANIE TEATRU jest kontynuacją festiwalu Spotkań Teatralnych OKNO realizowanego przez Teatr Kana od 1997 roku, którego założeniem było prezentowanie i promowanie różnorodnych nurtów poszukiwań twórczych obecnych we współczesnym teatrze alternatywnym, a także wymiana doświadczeń i praktyk pomiędzy twórcami oraz nieformalna edukacja artystyczno-kulturalna. W ciągu 14 kolejnych edycji udało się sformułować szereg pytań o ważne dla współczesnej sztuki zjawiska, a także zaprezentować kilkadziesiąt zespołów z całego świata. Ubiegłoroczna 15. edycja zapoczątkowała nowy etap w realizacji festiwalu - przyjął on formułę realizowanych kilka razy w roku tematycznych spotkań z wybranymi artystami, których twórczość jest przedstawiana w możliwie szerokim spektrum (dotychczas zrealizowane zostały prezentacje Studia Teatralnego Piotra Borowskiego, Teatru Krepsko, Teatru ZAR, oraz - jeszcze w 2011 roku - Odin Teatret Eugenio Barby).

W tym roku, wspólnym hasłem projektu będzie pojęcie DEKONSTRUKCJI odnoszące się zarówno do poszukiwań formalnych, jak i sposobu konfrontowania się z rzeczywistością zewnętrzną oraz z własnymi, wewnętrznymi uwarunkowaniami. Każdy z zaproszonych w tym roku zespołów jest swoistym teatralnym buntownikiem, prowokatorem nieprzewidywalnych działań. Każdy jest eksperymentatorem, uporczywie poszukującym formy adekwatnej do rzeczywistości zarówno spektaklu (rozumianego jako przestrzenna struktura znaczeń, relacji, emocji, ale też metod i technik), jak i otaczającego nas chaosu popkultury, polityki, mediów, a także do - dusznego często - ciężaru tradycji. Twórczość każdego z nich charakteryzuje "podszyty" ironią bunt, skłonność do zadawania niewygodnych pytań, a także determinacja - również w zaprzeczaniu samemu sobie, poddawaniu "siebie w wątpliwość", dekonstruowaniu z trudem budowanej "chwilowej rzeczywistości" przedstawienia - być może po to, żeby odnaleźć jakąś "pierwotną strukturę wynikającą ze współistnienia nierozstrzygalnych sprzeczności". Każdy tworzy teatr, który mówi własnym językiem, jest siebie świadomy i porusza tematy, które są dla jego twórców rzeczywiście istotne.

Pierwszym gościem będzie TEATR PORYWACZE CIAŁ z Poznania.

Twórcy tego zespołu, Katarzyna Pawłowska i Maciej Adamczyk poprowadzą specjalistyczne warsztaty reżysersko-aktorskie, spotkania dyskusyjno-filmowe, odbędzie się również promocja książki o Teatrze wydanej z okazji jubileuszu 20-lecia istnienia grupy oraz otwarte spotkanie - prezentacja metod pracy. Ponadto zaprezentowane zostaną trzy wydarzenia artystyczne: spektakle "OUN", "Zapis automatyczny" oraz performance "Inwazja Porywaczy Ciał"

Projekt realizowany jest dzięki dofinansowaniu
Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego
z Programu Edukacja, Priorytet: Edukacja kulturalna.

Część I. DEKONSTRUKCJA MYŚLI. TEATR PORYWACZE CIAŁ.

TEATR PORYWACZE CIAŁ powstał w 1992 roku we Wrocławiu. Został założony przez ówczesnych studentów Wydziału Lalkarskiego Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej: Katarzynę Pawłowską i Macieja Adamczyka. Teatr Porywacze Ciał według zgodnego głosu krytyki i środowiska teatralnego jest uznawany za jedną z najważniejszych niezależnych grup teatralnych w Polsce. W swoich autorskich spektaklach twórcy mierzą się z mitami pop kultury, kpią z nich, przedrzeźniają je, a jednocześnie pokazują jak dalece są przez nie ukształtowani. Z dużą swobodą poruszają się we współczesnej przestrzeni kulturowej, cytują, komentują, przetwarzają obrazy i wątki zaczerpnięte z innych dziedzin sztuki. Zespół od początku działalności podjął próbę czytania nowej rzeczywistości, a jego sposób funkcjonowania jest rezultatem świadomej decyzji o programowo indywidualnym, nie powtarzającym znanych wzorów charakterze twórczości. Teatr wykorzystuje możliwości poetyki teatru alternatywnego, nie podkreśla jednak swojego alternatywnego rodowodu. Tworzą go zawodowi aktorzy, którzy wybrali pracę w teatrze nieinstytucjonalnym. Sami tworzą scenariusze, robią scenografię, reżyserują, grają na scenie. Teatr Porywacze Ciał zrywa z dziedzictwem neoawangardy: z mitem kontestatorstwa, z utopią naprawy świata, z przebrzmiałą estetyką. Tworzy własny język teatralny, własny styl w oparciu o estetykę postmodernistyczną. Artyści świadomie posługują się w swoich spektaklach strategią parodii i pastiszu, wykorzystują znaki i symbole kultury współczesnej, zestawiają teksty literackie z wulgaryzmami, arcydzieła z kiczem, cytaty kultury literackiej z cytatami kultury popularnej. W spektaklach twórcy testują różne formy i konwencje teatralne, wykorzystują stylistykę wodewilu, kabaretu, happeningu i sztuki performance, balansują między bezpośredniością psychodramy a dystansem metafory. Spektakle Porywaczy Ciał są wypowiedziami autonomicznymi, totalnymi. Twórcy nie interpretują literatury, lecz posługują się własnym tekstem, a także odpowiednio wkomponowanym w strukturę spektaklu cytatem literackim, filmowym, muzycznym. Powstały efekt jest wynikiem ich obserwacji, potrzeb, doświadczeń. Ironicznie i z dystansem komentują "nowy wspaniały świat".

PROGRAM >>>

WYDARZENIA FESTIWALU >>>